کتاب جاسوس ها

"جاسوس‌ها" کتابی است در ستایش کتاب‌ها. لوئیز فرناندو وریسیمو در این اثر پرکشش دو داستان را پیش می‌برد، یکی داستان نویسنده‌ای وازده که به‌امید انتشار رمانش در یک مؤسسه‌ی انتشاراتی پر مخاطب اما نه چندان هنری کار می‌کند و دیگری داستان آریادنه، نویسنده‌ای مرموز که دست نوشته‌هایش را به دفتر این نشر می‌فرستد و راوی و دوستانش را درگیر معمای زندگی خود می‌کند. جاسوس‌ها را می‌توان روایتی وارون افسانه‌ی آریادنه و هزارتوی معروفش دانست که در آن ترکیبی از اسطوره و طنز و رمزور از دست مایه‌ی اثر شده‌اند و شاید هیچ راه گریزی از این هزار توی شیطانی و توامان مضحک وجود نداشته باشد.
حتی اگر جنگ و صلح روز، دوشنبه روی میز من قرار بگیرد، نویسنده‌ی آن را می‌فرستم تا به جای نوشتن پیاز بکارد. سروانتس؟ بی‌خیال این که اصلاً عددی نیست...... فلوبر؟ پروست؟ خواندن آثار هر کدام از این اسامی، باعث خنده‌ی بدون وقفه‌ی من می‌شود. گراهام گرین؟ بهتر است برود و داروخانه چی شود. شاید در این عرصه به توفیقی دست پیدا کند. دوشنبه‌ها، حتی جان لوکاره هم از زیر تیغ انتقاد‌های من راه گریزی نخواهد داشت.