دوران تجدید حیات صوفیه در میانه دوره زندیه، علیرغم انبوه رسالات تبلیغی و ضد تبلیغی در این باب، یکی از ادوار نکاویده در تاریخ ایران است. ویژگی بارز اغلب نهضتهای هنری، فکری و ادبی این دوره جنبه «اجتماعی» آنهاست. بیشک این دوره تاریخی را میتوان دوران پیشامدرن یا مدرن آغازین در ایران نام نهاد .کتاب حاضر تلاشی است جهت واکاوی اسناد تاریخی این تجدید حیات، با سنجهگاه شماری تاریخی بر مبنای تاریخ نگاری رسمی. در حالیکه بخش عمده تاریخهای مکتوب در این حوزه، ترتیب رویدادها را بر اساس پی رنگ داستان خویش، پس و پیش کردهاند. کتاب حاضر میکوشد این ترتیب را بر مبنای الگوی تاریخ رسمی جاگیری و گزارشهای مختلف را بسنجد و قیاس کند تا طرحی شفافتر از سیر وقایع پدید آورد.