این مرد هزار و صدساله اغلب در زوایای ذهن من حضور داشت، از این رو هنگام مطالعهی متون و مقالات گوناگون گهگاه به ابیاتی برمیخوردم نامبردار از رودکی که گمان میبردم در کاملترین دیوان چاپی او، یادگار استاد بیهمتا سعید نفیسی، به دیدهام نیامده است و چون به آن کتاب مینگریستم درمییافتم که در بسیار موارد بیراه نرفتهام، پس آن بیتها را به حاشیهی کتاب چاپی میافزودم، به آن امید که پژوهندگان حرفهای بر آن نگریسته، آن را به خاطر سپرده و در چاپهای جدید «اشعار بازماندهی رودکی» بیاورند...