در سپتامبر 1967، گابریل گارسیا مارکز و ماریو بارگاس یوسا در لیما ملاقات کردند تا درباره ادبیات آمریکای لاتین صحبت کنند. اولی قبلا هزاران نسخه از صد سال تنهایی فروخته بود. دومی به تازگی برنده جایزه رومولو گالیگوس برای خانه سبز شده بود.

به‌ رغم ضرباهنگ سریع زندگی امروز، اوقات ما پر است از فراغت‌ های کوتاه...

اصلا مهم نبود اسم او ژیزل است یا سوزان کرای و هیچ اهمیتی نداشت که قبلا زندانی بوده.

آموزگار ژانگ با لحنی تحقیرآمیز گفت: «عالیه! حقیقتا عالی! حالا ببینیم شما می تونین حدس بزنین کدوم ذهن خلاق اون رو نوشته.»

در کتاب از غم بال در آوردن پسرش می‌نشیند تا آنچه را که می‌داند یا فکر می‌کند که می‌داند ضبط کند؛ در مورد زندگی مادرش و مرگ او، که به قول خود هاندکه بی‌کلامی ای راکد، یک بی‌کلامی شدید، غم و اندوه را برای همیشه نگه می‌دارد.