کتاب برنامه ریزی در ایران (1356-1316)

در مورد این‌که کشورهای مختلف از جمله ایران، به چه نحو اداره می‌شوند، تصمیمات مهم چگونه اتخاذ می‌شود و آن‌چه در عمل اتفاق می‌افتد تا چه حد به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با سیاست‌های اتخاذشده ارتباط دارد، به‌رغم ارزش بالای یادگیری، اطلاعات زیادی وجود ندارد. تجربه‌ی تاریخی نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی در ایران به‌عنوان نمونه‌ای قابل تعمیم از شیوه‌ی حکمرانی، دربرگیرنده‌ی اطلاعات مفیدی در این زمینه است. عملکرد سازمان برنامه و بودجه نیز در نقش دستگاه تنظیم‌کننده‌ی برنامه‌های میان‌مدت و بودجه‌های سنواتی و به‌مثابه محل تلاقی آرمان‌ها و آرزوهای سیاستمداران در یک طرف و منابع و محدودیت‌ها در طرف دیگر، حاوی جلوه‌هایی آموزنده از سقف کیفیت حکمرانی در ایران است. لذا تحولات تاریخی برنامه‌ریزی به‌عنوان جلوه‌ای از محتوای حکمرانی و سازمان برنامه و بودجه به‌عنوان شاخصی از کیفیت نهادی آن در ایران، درس‌های بسیاری برای آموختن دارد که در این کتاب به بخش‌هایی از آن پرداخته شده است.