کتاب براعت استهلال

براعت استهلال __ که ما، در این کتاب، به اختصار، آن را " استهلال" می گوییم و یا به فارسی متداول، " خوشْ آغازی" می نامیم __ درگذشتهٔ ادب فارسی، غالبا در باب شعر و نظم به کار رفته است؛ چنانکه اگر شاعری، قصیده، قطعه یا غزلی می سرود و در محضر جمعی می خواند (یا واگذار می کرد که خوشْ صداییْ آن را بخواند) و مخاطبان، در همان ابتدای شعر، به وجد می آمدند و به تأیید و تحسین می پرداختند، و به زبان امروزی " با مفهوم شعر، ارتباطْ برقرار می کردند"، نشانهٔ براعت استهلال بود و قبولْ افتادن حرکت آغازین اثر. البته این اصطلاح ادبی، در باب " فصل گشایش" یا خطبهٔ کتاب های نثر نیز به کار رفته است