کتاب از نخستین آثار منتشرشده به فارسی با رویکرد پدیدارشناسی سیاسی هوسرلی است. هرچند چاپ آن را در این عصر و زمانه باید به فال نیک گرفت، باید پرسید که این وقفه طولانی در انتشار اثری سیاسی با بنمایههای فکری هوسرلی را چگونه میتوان تعبیر کرد؟ در این کتاب نشان داده میشود که فهم مرسوم از سیاست، همواره دولت را نقطه عزیمت خود قرار داده است؛ درحالیکه سیاست را باید از زیستجهان و معنای بیناسوژهای تجربه زیسته آغاز کرد. نویسنده با رویکردی نو نشان میدهد که بدنمندی انسان و نحوه شکلگیری تجربه مشترک، فراهمکننده بنیانی استعلایی برای بازاندیشی سیاست است؛ بنیانی که ممکن است به بازگشودن افقهایی تازه برای درک آزادی، همزیستی و زندگی جمعی منجر شود. این کتاب نهتنها برای پژوهشگران فلسفه و علوم سیاسی، بلکه برای هر خوانندهای که میخواهد به معنای عمیقتر امر سیاسی در زندگی روزمره بیندیشد، دعوتی جدی و انگیزهبخش است.