کتاب بدرودها

تنها تصور من از آنها سفر مشقت بارشان در دل ظلمت بود، تجسم راه پیمودن آن دو، خاموش و و دست در دست یکدیگر تجسم نیم گام پیش‌تر بودن مرد و فشار هشدار دهنده‌ی انگشتانش بر دست دخترک به نشانه‌ی پرهیز از خطرات تجسم آن شانه‌های فراخ فرو خمیده، تجسم آن دو سر خمیده بر زمین ناهموار و نامرئی و غوغای نخستین پرندگان بامدادی بر فراز شانه‌هایشان و راهپیمایی گام به گام و منظم و بی‌شتابشان بر دامان نمناک خاک و علف چنان که گویی خانه در بلندایی بی‌نهایت باشد و زمان در نخستین سپیده دم سال نو از حرکت باز ایستاده باشد.
خوان کارلوس اونتی یکی از برجسته‌ترین نویسندگان دوران طلایی ادبیات آمریکای لاتین به شمار می‌رود و بدرودها یکی از بهترین آثار اوست با نثری کم نظیر و بی‌نقص اونتی از خواننده دعوت می‌کند که خود یکی از شخصیت‌های داستان باشد و راوی و شخصیت‌های اصلی را در روشن کردن ماجرا یاری دهد. او قصد دارد خواننده را با خود با نویسنده‌ی اثر همدست و همراه سازد. بدین سان خواننده به قول کورتاسار در قبال هرگونه تفسیری از داستان مسئولیتی اخلاقی خواهد داشت. ممکن است در برابر ابهام و سرگشتگی در بماند و منفعلانه قهرمانان داستان را موجوداتی بی‌اخلاق بشمرد یا هرگز چنین برداشتی نکند.