کتاب اقتدار دنیوی و حدود تبعیت از آن 1523 نود و پنج برنهاده 1517

در این اثر که نخستین بار به‌صورت خطابه‌ای در سال 1522 ایراد شده است، لوتر علیه اقدامات کسانی که می‌کوشیدند قدرت حکومت را تابع قدرت کلیسا (به‌ویژه مقام پاپ) سازند سخن گفته است. او قلمرو دنیوی را ارج می‌نهاد و نظام سیاسی را یکی از عطایای خداوند می‌دانست – نظام سیاسی نزد وی وسیله‌ای برای حفظ سلامت جامعۀ انسانی در دنیایی آکنده از خشونت و گناه بود.
با‌این‌همه لوتر بر این امر آگاه بود که دولت ممکن است جبار باشد و مردمان را به‌دلیل ایمانشان بیازارد و مانع اشاعۀ آموزه‌های مسیح شود. بنا‌بر‌این او به‌رغم تصریح بر نقش مشروع قدرت سیاسیِ مستقل (قدرتی مستقل از کلیسا و در‌عین‌حال زیر لوای داوری خداوند)، هم‌زمان به ضرورت وجود محدودیت‌هایی برای قدرت سیاسی دنیوی اذعان داشت.