سرم را بالا می‌آورم. چیزی می‌بینم که در برق نگاهی می‌شکند و صدایی را می‌شنوم که می‌گوید...

پلشتی و تاریکی ابدی در داستان‌های این دوره صادق چوب آشکار است.

راه‌ پله تاریک و پلکان فرسوده بود. به در که کوبیدم انگار طنینی تهی داشت

چیزی که گفته‌ اند حقیقت دارد انتقام شیرین است. نـوزادی که تنها چند دقیقه از تولدش می‌ گـذرد، به زور از مادر درهم‌ شکسته‌اش گرفته می‌شود.

(از آثار نویسندگان برجستۀ روسیه)

این جزیره از مدت‌ها قبل از ساخت بیمارستان، جزیره‌ی گمشدگان نامیده می‌شد.