شعر فرانسه، قرن 20

شعر فرانسه، قرن 20

داستانی به روایت مادری دلتنگ که غم دوری پسرش ، اطهر، در جانش زبانه می کشد و سردی زمستان گویا یاد آور خاطراتی بیشتر برای او شده است

کتاب تقدیر را ترانه کن، داستانی درباره دو دوست قدیمی از دوران دانشگاه است...

رهاست خیال انسانی چه‌کس تواند کند آن را ارزیابی؟ پر می‌گشاید بال هم‌چون سایه‌های سحرگاهی نتوان به بند کشد آن را هیچ جانی دست نیازید بدان هیچ صیادی نه حتی با سرب و گلوله: رهاست خیال انسانی!