زمانی که لوی استروس در دهه‌ی ۱۹۳۰ و پس از تحصیل در رشته‌ی فلسفه، برای مأموریتی اداری عازم ایالات متحد آمریکا شد و سپس به‌دلیل شروع جنگ تا پایان آن در همان کشور باقی ماند، هیچ‌کس (و پیش از همه خود او) تصور نمی‌کرد که او انقلابی عظیم در علوم اجتماعی و به‌ویژه در انسان‌شناسی به پا کند.

فلسطینی‌ها با وجود سعید، سخن‌گویی آداب‌دان داشتند که ته‌وتوی جنون کلان‌شهری را در می‌آورد؛ طرفداران اسرائیل در وجود او شارلاتانی خبیث و تروریست می‌دیدند؛ شرق‌شناسان دشمنی کاملا مسلح را پشت سر خود می‌دیدند.

این کتاب قرار است به‌ نوعی مدرسه‌ی نوشتن باشد، در حقیقت یادآوری می‌کند که زندگی چیزی خاص و معجزه‌ای فوق‌العاده است که باید آن را با شگفتی سپری کنیم، به‌جای اینکه با تنش و فشار روحی و بی‌توجه آن را به‌سختی پشت سر بگذاریم.

کانگ چول هوان در این کتاب قصه‌ی واقعی زندگی خود را تعریف می‌کند. این مرد جوان، زاده‌ی کره شمالی، زمانی که ۹ سال بیشتر نداشت همراه با دیگر اعضای خانواده‌ی خود به ۱۰ سال اقامت در یکی از اردوگاه‌های کار اجباری کره شمالی محکوم شد.

نویسنده بر این بوده است که واقعیت فراطبیعی و متعال را در کنار واقعیت طبیعی و این جهانی به رسمیت بشناسد و بر این نکته تأکید کند که در جهان مدرن نیز می‌توان از امر متعال و فراطبیعی سخن گفت.

شهاب الدین عبدالله مروارید از رباعی سرایانی بود که اغلب موضوع های خاصی را در اشعارش لحاظ می کرد و به سبب مهارت در دبیری و برتری و فضیلتی که در این رشته داشت توانست موضوع های مربوط به اصطلاح های دیوانی و مخاطبان را در رباعیات خود بیاورد.