همانند نغمه ی مادری/ بر گاهواره ی کودکش،/ همانند پژواک کوهساران،/ که پاسخ می دهد سحرگاه ساز شبان را؛

در زیر سایه ی فشار غم از ناشناخته ها، زنی زیبا با ناامیدی تلاش می کند تا از فراموشی بازگردد. این زن، کاترین داگلاس است که بار دیگر، دست تقدیر او را به مبارزه با کنستانتین دیمیرس خونخوار و بیرحم بر می گزیند.