با گذر از كودكی دو چیز را از دست دادم، لذت گم كردن كفش‌هایم در گل و پابرهنه برگشتن به خانه، در حالیكه در آب به دنبال گل‌های سرخ آتشین می‌گشتم و سرزنش‌های مادرم كه بیشتر به دلیل نگرانی برای من و كمتر به سبب ناراحتی حقیقی‌اش بود.

این رمان یک رمان معمولی نیست؛ بلکه می‌توان آن را اثری هم‌زمان سیاسی و فلسفی دانست

به طور سنتی، امتناع از کار به عنوان مرحله ای از مبارزه و کنشی خودانگیخته، همان ساختارهایی را هدف گرفته که مانعی بر سر راه آزادسازی واقعی کار هستند.