شاهنامه، پیش از آن که زندهکننده زبان پارسی باشد، زندهکننده «عجم» یعنی هویت ملی و هستی سرزمین مردمانی است که در پیوند با نژاد و قومیتشان اِرانشهر، شهر ایران و ایران زمین نامیده میشود.
نویسنده قصد داشته غولی خلق کند که با همه غولها فرق داشته باشد و از جهان واقعی فاصله گرفته و به جهانی برساخته و فانتزی نزدیک شده است. غول در ابتدا نمیداند از کجا آمده و چه کاری باید انجام دهد و گاهی دچار کسالت و بیحوصلگی میشود.