در باغ اندوهم قدم می زنم....

رسیده‌اند دوتا مُرده در مزار به هم دو حسرت‌اند گرفتار خاک ـ آغوشی

بگذار این پیراهن هوایی بخورد....

غمگینم پر از دردی ناگفتنی مثل زنی پابه ماه

مجموعه ای از اشعار سپید ...

بسیارند کسانی که نخست می میرند اما سال ها بعد به خاک شان می سپارند