آری من فرخان پسر امیر شهر بندرخش هستم شهر من به دست دیوی بدسرشت طلسم شده و مردمش به مجسمه های سنگی بدل شده اند.

نگاهش میکنم ، آرام نفس می کشد ،لب هایش کج شده و گردی چشمش در زیر پلكها، مثل ماهی می لغزد انگار که می خواهد او را نه با دلتنگی که با این سکوت لزج و طولانی به یاد داشته باشم