کتاب آندری تارکوفسکی و راهش

کارگردان اثرش را در دادگاه بیننده عرضه می کند، و آن را همچون مهم ترین آرزوی قلبی اش با او در میان می گذارد. فقط در سایه ی وجود دیدگاهی شخصی بر پرده، او فیلسوف گونه‌ی هنری خویش می شود و به جایگاه هنرمند ارتقاء می یابد و سینماتوگراف، به عنوان هنر مطرح می شود...