نهضت ملى ايران داراى يک ايدئولوژى منسجم نبود. افق مرحلهاى و آرمانهاش به اندازه كافى واضح نبود. تشكيلات متناسبى نداشت، در نتيجه نمىتوانست آينده خود را تضمين كند. اما در كنار همه نداشته هايش از دو امتياز بزرگ برخوردار بود: حمايت افكار عمومى، و سياستهاى صحيح. به اتكاى همين دو عامل بود كه نهضت مىتوانست به طور موقت، نقصهايش را نديده بگيرد