کتاب یاد داستان های دل انگیز دبستان (یک قرن داستان های دبستان 1290 تا 1390)

مادر و پدر برزویه هر دو دانش دوست بودند. آن‌ها برزوییه را از کودکی به خواندن و آموختن تشویق می‌کردند. برزویه هم به دانستن علاقه‌ی بسیار پیدا کرده بود. او هیچ‌گاه از یاد گرفتن خسته یا غافل نمی‌شد و می‌کوشید از استادانش به خوبی بیاموزد. برزویه بزرگ و بزرگ‌تر شد و چون به جوانی رسید، علم طب آموخت و پزشکی مشهور و نام‌آور شد. همه درباره او گفت‌وگو می‌کردند و به او احترام می‌گذاشتند تا آن که در زمان پادشاهی انوشیروان، به مقام ریاست بیمارستان گندی شاپور، که بالاترین مقام علمی آن زمان بود، رسید. برزویه علاقه زیادی به بیشتر آموختن داشت؛ از این رو،همه کتاب‌هایی را که به کتاب خانه بیمارستان گندی شاپور می‌رسید، می‌خواند. یک روز کتابی خواند که در آن نوشته شده بود: «در کوه‌های هندوستان گیاهی می‌روید که اگر آن را خشک کنند و گردش را روی مرده بپاشاند، فوری زنده می‌شود.»