کتاب یادگاهان رستم

اهالی سیستان چادر مسافرتی را خیمه می گویند. ما شباهنگام خیمه مان را به زاهدان می زنیم و صبح شدنا روانۀ زابلیم. نمی شود پیش از هرچا، به تختگاه پور دستان، به زابلستان نرویم. انگار بخواهیم پسینِ هزاره ها، از جایی میان دشت با رخش، به رخشایی برآید. همین است هرجای نام و نشانی از او می بینم، سر پی اش می دوانیم. یکی همین قلعه رستم و منطقه ای که ” محوطۀ تاریخی حوضدار”نامیده می شود. فرعی جادۀ قلعه رستم، پنج هفت کیلومتری به خط صاف می رویم تا سایه روشن دیوارها و قلعه ها و آسبادهابه چشم می آید.