کتاب پیش رو گفتگویی است با داود فتحعلی بیگی، بازیگر و کارگردان تئاتر که در حوزه‌ی سینما، تئاتر و نویسندگی فعالیت دارد. محتوای این اثر پیرامون نمایش‌های آیینی و سنتی ایرانی است. عاشقانه تحقیق کرد، عالمانه قدم برداشت و با جماعت تعزیه‌خوان و نمایشگران تخت حوضی رفیق شد و از آن‌ها آموخت. اما این آخر کار نبود، او هم فراگرفت و هم نیروهای علاقه‌مند را آموزش داد. چه با نوشتن و به‌ثبت‌رساندن و چه با اجرا با تمام هَمش و طی این سال‌ها به وظیفه‌ای که خود به دوش گرفته گفته است: وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن بهروز غریب پور مناقشه بر سر داشتن یا نداشتن سنت نمایشی، تاریخچه و پیگیری اعتبار یا عدم اعتبار اسناد و مدارک مربوط به آن، چنان ما را به خود مشغول داشته است که از یاد بُرده‌ایم با آنچه هست چه می‌توان کرد یا باید کرد. روزآمدکردن تنها راه حفظ جریان تئاتر آیینی سنتی ماست. محمد چرم‌شیر

نوستالژی جای دیگر مجموعه‌ ای است از گفته‌ ها، یادداشت‌ ها، و نامه های شهید ثالث، به همراه مقالاتی از نشریات آلمانی‌‌ زبان و مطالبی از همکاران و همچنین گفت‌ و گو های نگارنده با دوستان و نزدیکان او

(مصاحبه های نویسندگان عصر معاصر،فن نویسندگی)

ایده اولیه این گفتگو به زمانی بر می گردد که متوجه شدم عباس کیارستمی و آیدین آغداشلو همکلاسی دوران دبیرستان بوده اند.

بیضایی صریح و بی‌ لکنت درباره‌ سینما و آدم‌ هایش حرف میزند...

عشق پروژه‌ای مادام‌العمر است؛ داستانی که نمی‌توانی دزدکی نگاهی به صفحه‌ی آخرش بیندازی.