در آن ها رخوت و شتاب مسافری است که بیرون از زمان ایستاده است. وقتی جهان تصویر بیضی ابر آلودی بیش نیست، یا منظری نا پیدا پشت پنجره ای شتابان. سفرهای ناگزیر، داستان های لجوج. شاید در مسافر مضاعف رازی باشد که باید و یا نباید بر آن دست نهاد.