زندگی کردن روایت کردن است.

به گروگان گرفتن صدا با رویکردی لکانی به سکوت می‌پردازد و استدلالش این است که روانکاوی لکانی به‌خاطر ارزش بالای سکوت و زبان در آن، جایگاهی شاخص و متمایز دارد.