در نیمه اول سده پنجم هجری، منظومه‌هایی درباره عشق و عاشقان در سرزمین‌های شرقی ایران سروده شد که حکایت از ظهور چیزی داشت که امروزه در ادبیات فارسی عموماً منظومه‌ی غنایی یا رمانس نامیده می‌شود.