تکنیک های کمکی نه تنها در طول دوره های مختلف تاریخی، بلکه در تمام سنت های نمایشی تکرار می شوند. آنها با تعامل دیالکتیکی در طبقه بندی اعمال، به نیازهای اساسی پاسخ می دهند که در همه سنت ها مشترک است، زمانی که یک اجرا باید ایجاد و به صحنه برود. بررسی اجمالی تطبیقی تکنیکهای کمکی نشان میدهد که فرهنگ مادی کنشگر، با فرآیندها، فرمها و سبکهای متنوع خود، از روشی نشأت میگیرد که بازیگران به همان نیازهای عملی پاسخ میدهند. پژوهش نویسندگان برای این جنبه از مردم شناسی تئاتر بر اساس بررسی شیوه ها، متون و 1400 تصویر انتخاب شده به عنوان نمونه بود.