کتاب میشل فوکو (دانش و قدرت)

این کتاب تحلیلی است بر آثار میشل فوکو، از جمله: تاریخ دیوانگی در عصر کلاسیک، مراقبت و مجازات، بیماری‌های روانی در روان‌شناسی، نیچه- تبارشناسی و تاریخ. فوکو در آثار خود کوشیده است ثابت کند که وقتی علم و قدرت در گردونه نهادی قرار گیرد، ماهیت عینی و برون ذات می‌یابد و انسان‌ها در این راستا به شی بدل می‌شوند. وی با راهبردهای افرادی چون لویی اشتراوس، ژان لاکان و لویی آلتوسر همصدا بود که بر نوعی گذر از گرایش‌های اومانیستی و ذهن‌مدار تأکید داشتند.
پل میشل فوکو فیلسوف، روان‌شناس، تاریخدان، باستان‌شناس اندیشه، متفکر و جامعه‌شناس فرانسوی بود. به خاطر نظریات عمیق و دیدگاه انقلابی دربارهٔ جامعه، سیاست و تاریخ از سرشناسترین متفکران قرن بیستم محسوب می‌شود. همچنین فوکو جزو رهبران نظری پساساختارگرایی محسوب می‌شود.
فوکو فرزند زمانه‌ای پرآشوب بود. دهه‌های شصت و هفتاد در فرانسه، همه جا پر بود از تظاهرات و اعتصاب‌ها و شورش‌های دانشجویی، در مقابل اقتدار سیاسی. ذهنیت مردم چنان تغییر پیدا کرده بود که در همه چیز حتی در این که چه کسی وظایف درون خانه را به عهده داشته باشد و چه کسی وظایف بیرون خانه نشانی از قدرت سیاسی می‌یافتند؛ و تمام فعالیت‌های فوکو نیز بر همین محور بود که چگونه ساختار قدرت تمام شئون زندگی اجتماعی را کنترل می‌کند