ژول رنار را معمولاً نویسندهای ناتورالیست به شمار میآورند، اما با وجود اینکه دستمایۀ رمانها و نمایشنامههایش زندگی واقعی و گاه حتی مسائلی پیشپاافتاده است، در کار او توصیفها و شرح و بسطهای پرطول و تفصیلی که خاصل ناتورالیستهاست، به چشم نمیخورد. رنار برخلاف این دسته از نویسندگان، با اشارهای ظریف حالتها و موقعیتها را به نحوی گذرا، گاه با لحنی گزنده و گاه به شیوهای خندهدار نشان میدهد و غم و شادی، طنز، روشنبینی و بدبینی را درهم میآمیزد. این شیوه به آثار او اصالت و خلاقیتی بخشیده که موجب شده است نسلهای بعد از او نیز هنوز خوانندۀ آثارش باشند و نویسندۀ بزرگی همچون آندره ژید در مجلۀ ارمیتاژ بنویسد که رنار را نویسندهای کلاسیک میداند و آثارش را با لذت میخواند.