افسانه ای وجود دارد که می گوید فیلسوفه ها سفر نمی کنند. این افسانه از دوران سقراط و کانت می آید. سقراط هرگز پایش را از دیوارهای آتن بیرون نگذاشت و کانت هم هرگز بیشتر از دویست کیلومتر از محل تولدش در کونیگزبرگ دور نشد. ضمن اینکه «فلسفه ی سفر» هم شاخه ی تحقیقاتی شناخته شده ای نیست. نه کتابی درباره ی فلسفه ی سفر وجود دارد، نه واحد در سی ای و نه کنفرانسی. به رغم همه ی این موارد، فیلسوف های بسیاری به سفر اهمیت می دهند. و مفهوم «فیلسوف مسافر» مفهومی دیرینه است.
پرسش درباره ی سفر و بررسی تغییراتی که فلسفه در آن ایجاد کرده، می تواند کمک کند به سفرهایمان عمیق تر فکر کنیم. عمیق فکر کردن به چیزها معمولاً ارزشمند است و قدردانی و لذت ما، آن ارزش را افزایش می دهد.