این کتاب با غزل معروف "ماه و ماهی" که توسط حجت اشرفزاده بهصورت ترانهای زیبا و محبوب خوانده میشود، آغاز میشود. تصویرسازی برجسته علیرضا بدیع در این غزل باعث ارتباط نزدیک با هر دو مخاطب عام و خاص میشود. او به عنوان ترانهسرا با هنرمندان زیادی همچون سالار عقیلی، محمد معتمدی و حسام الدین سراج همکاری داشته است. شعر او با وزن و آرایش منحصر به فرد، به نوعی صلابت و تفاخر سبک خراسانی را به خوبی در ابیات به خواننده منتقل میکند که احتمالا برگرفته از زادگاهش نیشابور باشد.