«رنو 5» داستانِ داستانهایی است که بر ما گذشته. داستانهایی که ریشه در گذشته و شکل زندگی ما در دهههای اخیر دارند، داستانهایی درهمتنیده با خلقوخو و فرهنگ ایرانی. «رنو 5» راوی گذشتهای است که هیچوقت از ما نخواهد گذشت...
« بعضی نگاهها منتظرند. این را من بعد از مدتها فهمیدم. آدمها در نگاهشان به بقیه میگویند که منتظر چیزی هستند. چیزی که مثل الان آنی نیست. چیزی که نمیگذرد. چیزی که تا ابد هست. چیزی که نام ندارد و فقط آن آدم میداند که دنبال چه چیزی را گرفته...» (از داستان «رفيق خورشيد»)