پیش نوای قطعۀ «من فقط ترانهام»، شعری از دیان ژوستِر، با صدای ژینِت رنو. ژنویه برژرون باهماهنگی، پرشور، بلندتر از صدای خواننده اپرای کبکی میخواند. او از تمام احساس خود، تمام اشتیاقی که در توان دارد، در اجرای بند اول مایه میگذارد و، هنگام شروع بند گردان، اوست که با تمام وجود می لرزد. این جوشش اجرای اوست. اما، متأسفانه، در ابتدای بند دوم، کامیونی که با صدای بوقش موزیک را میپوشاند رد میشود.