کتاب خرد و انقلاب

در این اثر نخست با یک استدلال علمی و مطابق با روش های پذيرفته شده بحث فلسفی در جهان غرب، فلسفه و منطق ديالكتيكی هگل را به عنوان بنياد فلسفی ماركسيسم، برای خوانندگان تشريح كند و سپس با تجزيه و تحليل مايه های اصلی آثار ماركس، نشان دهد كه ماركس از هرگونه جامعه پرستی بيزار بود و براي هيچ كس اين جواز را صادر نكرده بود كه افكار و شادكامی و آزادی اش را در پيشگاه جامعه قربانی كند.

هربرت مارکوزه، فیلسوف نو مارکسیست و بلند آوازه آلمانی، کتاب خرد و انقلاب را به ویژه برای دانشگاهیان نوشته و روی سخنش بیش تر با دانشجویان و دانش پژوهان فلسفه و علوم اجتماعی است. این کتاب به نظر مارکوزه معرفی راستین و غیر مغرضانۀ فلسفه و منطق دیالکتیکی و دفاع از آن در برابر اندیشمندانی است که مارکس و مارکسیسم را زمینه ساز استالینیسم و هگل و هگل گرایی را بستر نازیسم پنداشته بودند.