کتاب تیاتر ناصری

تمایل به اجرای تئاتر به سبک و سیاق فرنگی در ایران، اولین بار در دوران قاجار و در سفر شاه قاجار به اروپا و دیدار او از تئاتری در پاریس ایجاد شد.
در واقع تئاتر بهانه ای بود برای دعوت از دختر فرانسوی زیبایی به نام فرانسواز که دست اندر کار تئاتر بود.
حضور وی در دربار ناصری به دوستی و روابط صمیمانه وی با شاهزاده افتخار السلطنه، فرهیخته شاه، انجامید. داستان در لایه هایی از تاریخ و تخیل به گونه‌ای طنزآمیز پیش می رود ....
«اتابک، شما را نمی دانم ولی ما از تیاتر خوشمان آمد. صنعت غریبی است. حالیه که ما مکانش را داریم، هم سالنی در دارالفنون، هم تکیه دولت، چرا به نمایش و تیاتر به سبک و سیاق فرنگی مبادرت نکنیم.»