نمایشنامهنویسانی که از منادیان تئاتر پسابکت بهشمار میآیند و مینویسند تا ثابت کنند تئاتر مبتنی بر متن نه تنها نمرده است بلکه از دههی هفتاد میلادی با قدرت هرچه تمامتر، در فرمهایی متنوع و بهغایت شخصی و مبتنی بر زبان، بهحیات خویش ادامه می دهد. بهاینترتیب و با معرفی آثاری از روبر پنژه تا نوئل رنود، از کلتس و لگرس تا مینیانا و ازما، چشم اندازی، اگرچه محدود ولی جامع، از تئاتر معاصر در مقابل مخاطب دانشپژوه گسترده میشود… .