کتاب بنیان های فلسفی آموزش بزرگسالان

در سده نوزدهم، کانت و هگل توجه خود را به موضوعات فلسفی مربوط به آموزش و پرور معطوف ساختند. فلسفه آموزش و پرورش، به عنوان رشته‌ای مستقل، عمدتا برآیند آثار جان دیویی در سده بیستم بوده است. رویکرد فلسفی دیویی به آموزش و پرورش انتقاد از آموزش و پرورش سنتی را فراهم ساخت و باعث شکل‌گیری رویکردهای مختلف به فلسفه آموز و پرورش شد. در این کتاب، برای نخستین بار، تحلیلی جامع و نقادانه از مبانی فلسفی آموزش بزرگسالان صورت گرفته است. این کتاب شش نظام عمده اندیشه آموزشی را _ یعنی آموزش و پرورش لیبرال، پیشرفت‌گرایی، رفتارگرایی، انسان‌گرایی، رادیکالیستی و تحلیل مفهومی_ برای بررسی دیدگاه‌های مربیان برجسته و برنامه‌های اصلی و مداوم در آموزش بزرگسالان به دست می‌دهد.