در تربیت عهد قدیم، مانند آنچه که افلاطون در کتاب قوانین به روشنی بیان می‌کند، کودک نه به خاطر خود، بلکه به واسطۀ پیوند تابعیت که او را به شهر متصل می‌سازد، در نظر گرفته می‌شود.

با این که قدمت فلسفه و کندوکاو فلسفی به فلسفه یونان باستان می‌رسد، تنها در دو سده اخیر است که فیلسوفان به آموزش و پرورش توجه کرده‌اند.