این کتاب پلی است میان دو فرهنگ، با دو بخش تعریفشده: ایران و انیران. بخش ایران شامل هدایایی است که نویسنده به همسر فرانسویاش بخشیده، و بخش انیران میراثی است که کرییر به نهال هدیه کرده است. کرییر با کشش عمیق به فرهنگ ایران زمین، نهال را بیش از پیش با ریشههای خود آشنا میکند، بهگونهای که او میگوید: «گاهی من چون یک ایرانی رفتار میکنم.» این داستان، حکایتی است از حلقهی در و دل زدن و گشایش روزنهها، مرزها و کرانهها. سخن از آشتی، تبادل و تکامل است در لحظهای که فرهنگی غنی، میزبانی برای تمدنی کهن مینماید؛ لحظهای که هر یک، همچون «کبوتری پرزنان آهنگ بام»، به سوی دیگری پر میگشاید. در «ایرانیتر»، نهال تجدد به زیبایی پیوند عمیقی که میان دو فرهنگ وجود دارد را نمایان میکند. او داستانی از دو دنیا را روایت میکند که در آنها عشق و شناخت فرهنگی نقش اصلی را بازی میکنند. این اثر نمایانگر چگونگی تأثیر فرهنگها بر یکدیگر و ایجاد تحول در درون انسانهاست.