نوشتن اگر زبان مشترک ما نباشد، برای من، دهان پنهان و پر بهانه ای ست در تاریکی جیب های زمان. نوشتن، زبان مشترک عقل و احساس آدمی ست که گه گاه با خودش حرف می زند؛ آنقدر آرام که لبانش در سکون می مانند و آنقدر بلند که روزی به گوش های تو در آن سوی جهان خواهد رسید.