کتاب کاساندان (بانویی به بلندای شکوه کورش)

کاساندان چشمانش از شدت گریه متورم شده و شانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌لرزید. حرف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های هیچ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کس نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانست غمی را که در دلش رخنه کرده بود و یک لحظه هم رهایش نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کرد را کم کرده و به او آرامش بدهد. به این سو آن سو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رفت و هر لحظه چهره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی مارتا و میران را به یاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورد که خانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی عشق‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خاطر احساس او ویران شده بود. هزاربار خودش را نکوهش کرده بود و از خود پرسیده بود که آیا این کار ارزشش را داشت؟
کاساندان در این ماجرا خودش را مقصر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانست و سرزنش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کرد، ولی همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی ناراحتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش از این بود که زمان را داشت از دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داد و او برای بامداد فردا نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانست کاری کند تا جلوی دستور مرگ آن دو را بگیرد. ...