حیات جمعی انسانها علاوه بر وجوه عینی اجتماعی و نهادی خود، لایه ای خیالین یا ساخته شده از ایده ها و باورها و تصاویر جمعی دارد

باید یک سر برمی گشتم خانه. وقتی که پدرم نیست. می دانستم کی بروم

نویسنده کتاب یکی از داستان کوتاه‌نویسان جدی ادبیات ایران در ده سال گذشته است

پدر، پسر و وکیل، مثلثی مردانه را حول جنایتی ناجوانمردانه تشکیل می‌دهند.

تکلیف مدرسه یک انتخاب نیست. تختم سخت دارد اشعه های چرت زدن می فرستد. نمی توانم جلوی خودم را بگیرم. بالش نرم و ملافه ی گرم، زورشان از من بیشتر است. من هیچ چاره ای جز رفتن به رختخواب ندارم.

کتاب پنجره ای مشرف به میدان شروعی تکان دهنده و تند دارد...

می‌گفتند رو به‌ روی خانه‌اش ایستاده بوده و توی کیف کوچکش دنبال کلید در می‌گشته، که موج انفجار، یا شاید یک ترکش سرگردان، سرش را پرت می‌کند وسط خیابان....