کتاب پیاله ئی از میکده لاهور (گزیده اشعار علامه اقبال همراه با شرح لغات و مفاهیم کلیدی)

از برخی از غزل‌های اقبال چنان بوی قلندری و عرفان به مشام می‌رسد که گوئی در کنار صفه مصفای حافظ انشاء شده.
اقبال توانست دقیق‌ترین افکار عرفانی و مشکل‌ترین معانی فلسفی و علمی و اخلاقی را در قالب فصیح‌ترین الفاظ و کاملترین ترکیبات زبان فارسی بریزد.
اقبال منشوری بلورین است که تشعشعات معینی از مولوی را منعکس می‌سازد و به این وسیله قلب خوانندگانش را به آتش می‌کشد.
اقبال شعر نمی‌گوید برای آنکه سخن خوشایند زیبائی گفته باشد، شعر می‌گوید برای آنکه از آن خاصیت درمانی بجوید.... و این کار کوچکی نیست هر کس دیگر با قابلیت و مهارتی کمتر از او بود شکست می‌خورد.
شعر او (اقبال) هم همه بیت‌الغزل معرفت است.
شعر اقبال خمخانه‌ای است که هنوز بسیاری از خم‌های آن را در نگشوده‌اند.