"روانکاوی و انقلاب" اثری جسورانه و انتقادی است که نقش روانکاوی را در درک و تغییر جامعه بررسی میکند. ترکیب بینشهای روانکاوی با نظریه انقلابی، این کتاب را به منبعی منحصربهفرد تبدیل میکند که رهایی فردی و اجتماعی را بهطور جداییناپذیر به هم پیوند میدهد. آثار پاون-کوئلار و پارکر برای هر کسی که به تقاطع روانشناسی، سیاست و رهایی علاقهمند است، کتابی ضروری است. این کتاب استدلالهای قدرتمندی برای اهمیت روانکاوی در جنبشهای انقلابی برای عدالت اجتماعی و برابری ارائه میدهد و خوانندگان را به چالش میکشد تا در مورد عمل روانشناسی و تغییرات اجتماعی تجدید نظر کنند.
این رساله یا تک نگاری که نگاهی انتقادی نسبت به وضع تالش در روزگار احمد شاه قاجار و اواخر جنگ جهانی یکم دارد راهنمایی است که از زبان شاهدی آگاه برای اصلاح و بیداری پایتخت نشینان نوشته شده و می کوشد اهل تالش را از خمودگی به در آورد و به محو ظلم و بی عدالتی در آن دیار برانگیزد.
این کتاب مجموعهای از نوشتههای تأملبرانگیز است که به مفهوم «سبک» در هنر، ادبیات و تاریخ فکری میپردازد. این اثر تأثیرگذار که اولین بار در سال 1927 منتشر شد.
دکتر عباس زریاب خویی (1373-1297) با تحصیل در دو مکتب سنتی ایران و نوین غرب به معنی دقیق کلمه جامع الحکمتین بود. او با عشق بی کران به کتاب و غور در منابع پژوهشی، یکی از حاذق ترین استادان تاریخ و فلسفه سده اخیر ما است.
این اثر با فراروی از مرزهای سنتی تاریخ هنر، که اغلب بر اروپا و آمریکای شمالی متمرکز است، به کشف پیوندهای بین فرهنگهای مختلف و تأثیرات متقابل آنها میپردازد