کتاب« پنج مراقبه در باب زیبایی» اثر فرانسوا شنگ، در پنج جستار، به بررسی جایگاه زیبایی در زندگی انسان و ارتباط آن با حقیقت، معنویت و تجربههای فرهنگی میپردازد. شنگ در این کتاب تلاش میکند نشان دهد که زیبایی نه صرفا امری ظاهری، بلکه تجربهای عمیق و وجودی است که میتواند انسان را به درک تازهای از هستی و معنای زندگی برساند. نویسنده در نخستین تأملات خود، زیبایی را در بستر جهانی پر از خشونت، بحران و بیعدالتی مورد بحث قرار میدهد. او این پرسش را مطرح میکند که آیا سخن گفتن از زیبایی در چنین شرایطی بیجا نیست؟ پاسخ او این است که زیبایی دقیقا در برابر زشتی و تاریکی معنا پیدا میکند و میتواند همچون نوری باشد که انسان را به سوی امید و مقاومت هدایت کند. از نظر شنگ، زیبایی و بدی دو روی یک حقیقتاند و درک هر کدام بدون دیگری ناقص خواهد بود. در ادامه، شنگ زیبایی را از منظر هنر، طبیعت و تجربه شخصی میکاود. او مثالهایی از میراث فرهنگی چین و اروپا میآورد تا نشان دهد زیبایی در همه فرهنگها حضور دارد، اما هر جامعه آن را به شیوهای خاص تفسیر میکند.