کتاب پست شبانه

 نامه‏هایی که حالا جایی است که فرستنده اش نمی داند کجاست و چه بر سرش آمده. شاید مثل ورق‏پاره‏های سرگردان گوشه و کنار خیابان افتاده اند یا شاید آن‏ها را سوزانده باشند. مردم هم یقین دارند هیچ امیدی برای رسیدن نامه‏هایشان به مقصد وجود ندارد... شاید هم دست از نامه‏نگاری کشیده‏اند. وقتی قرار است نامه به منطقه ای برسد که با خاک یکسان شده و دیّارالبشری در آن سکونت ندارد، نامه را به چه آدرسی و برای که بنویسند؟