در کتاب پدیدارشناسی برای بازیگران دانیل جانستون با بهرهگیری از پدیدارشناسی (مطالعه نحوهی آشکار شدن جهان برای تجربه آگاهانه بینشهای جدیدی درباره بازیگری و ساخت تئاتر ارائه میدهد. جانستون با ارائه تمریناتی عملی به ما میگوید که چگونه رخداد تئاتری میتواند بینشی منحصربهفرد درباره «بودن»و «وجود» ارائه دهد.
از این طریق کتاب حاضر در گامی جسورانه بازیگری را به عنوان شکلی تجسم یافته از فلسفه فهم نموده و نشان میدهد که چگونه پدیدارشناسی میتواند منبعی غنی از الهام برای بازیگران، کارگردانان، طراحان و فرایند خلاقانهی ساخت تئاتر باشد. نویسنده با نگاهی عمیق به دو حوزه تئاتر و فلسفه ایده تئاتر را بهمثابهی مشارکتی واقعی در گفتمان فلسفی ارتقا میبخشد و با ارجاع به آثار دراماتیک شاخص جهان بازیگری را بهعنوان نوعی اندیشه ورزی با فلسفهی عملی طرح میکنند