کتاب هنر همه فریب است

جرج اورول پیش از هر چیز دیگری، یک مقاله نویس بود. اولین آثاری که از او چاپ شد مقاله بودند، آخرین نوشته هایش بر بالین مرگ هم مقاله بودند. لابه لای این دو مرحله، او پیرو چیزی بود که همیشه به عنوان رسالت اصلی یک مقاله در نظر گرفته می شود. مطرح کردن افکاری درباره زندگی و هنر در یک فضای فشرده با یک صدای شخصی متمایز که مستقیم با خواننده صحبت می‌کند. مقاله با استعدادهای خاص اورول کاملاً سازگار بود و حتی در بهترین داستان او ردپای آن دیده می شود. مثلاً لا به لای سطور طولانی رمان ۱۹۸۴ ساختار سطحی زمان گونه آن در هم می‌شکند و دغدغه های مورد توجه این رمان نویس با فشار از آن بیرون می زند. یکی از دلایل تمایل اورول به مقاله، ماهیت انعطاف پذیر آن است. تمام چیزی که یک خواننده انتظار دارد این است که مقاله نویس بداند چه می‌خواهد بگوید و حرف جذابی برای گفتن داشته باشد با صدایی که مختص خودش باشد. بعد از این‌ها ملاک‌هایی چون موضوع طول مطلب، ساختار و علت
وجود دارد که کاملاً متغیر هستند.
اورول در طول عمر کوتاهش متون زیادی نوشت یک خبرنگار فعال بود و در این مجموعه مقاله هایش نقدهایی از کتاب و فیلم و تئاتر و هنر و سیاست پیدا میکنید. او همچنین در این کتاب از تفسیرهای فرهنگی نقد ادبی بحث سیاسی، بخش هایی از زندگی خود و روایتهای شخصی اش صحبت میکند.