داستان این کتاب با روایت فردی آغاز می‌شود که گویا از کودکی او را شوم و بدقدم می‌دانستند..

موسولینی، مردی که جنایاتی غیرانسانی را مرتکب شد و با این‌ حال نامزد جایزه‌ صلح نوبل شد

(جنبه های روانشناسی سینما،روانکاوی و سینما)

انسان جادوگرِ انسان است. این جمله را می‌ توان محور دیدگاه سارتر درباره‌ احساسات آدمی، ماهیت و کارکرد غایی آن دانست

(نقد و تفسیر ویلیام شکسپیر)

(نامه های زنی باردار به فرزند متولد نشده خود)

راوی این کتاب پیرمردی است که در یک بار نشسته و برای جوانکی که مدعی است درحال نوشتن تحقیقی دانشگاهی درمورد کتاب بیگانه است، روایت می‌کند.

(داستان های آمریکایی،قرن 20م)

(داستان های روسی)