زندگی من، هزارتکه ای است از تمامی زندگی های یک شاعر.

بوها بهترین چیز برای جان دادن به گذشته هستند.

بخند بر شب بر روز، بر ماه بخند بر پیچاپیچ خیابان های جزیره، بر این پسر بچه کمرو که دوستت دارد ....

تنها آن که آدم می کشد از مقوله ایست / که من او را از قلمرو احساساتم اخراج می کنم ....

دو دوست که یکی در هشتاد سالگی دلباخته­ زنی جوان شده و دیگری در زندگی شخصی ­اش هراس­هایی خاص دارد...

من با همه فرق داشتم، تک بودم...