خوشبختی ما همین جنس بنجلمونه، یه ربع طول میکشه تا کباب شی؛ دو ساعت هم هضم میشی؛ پس غصه هیچی نخور. پسرم دو ساعت و نیم دیگه هیچ خبری از تو توی این دنیا نیس...
نمایشنامه در قالب یک تک گویی زنانه، با ارجاعاتی به اجرایی فرضی از نمایش اتللو، و تمثیل عبور از میان جنگلی تاریک، تجسمی شورانگیز از احساسات زنانه در مناسبات عاطفی و انسانی عرضه می کند